Keşke biraz daha uzun süre sarılabilseydik birbirimize. İştahsız olduğun sabahlarda karnını doyurabilmek için hazırlamış olduğum kahvaltıların biraz daha uzun sürmesini isteyebilirdim.
9.5 saatlik yolda giderken bizim kadar mutlu olan, neşelenen biri var mıdır hayatta? Yolda aldığımız kahvelerin 40 yıllık hatrı kalmadı mı yoksa artık? Hiçbir zaman unutmayacak olsak da bu yaşadıkalarımızı, şimdilerde kendimize bunları hatırlatmanın pek de lüzumu olmadığını düşünüyorum. Bu yolun sonunda ikimiz de 'kendi kişiliklerimizi' olgunlaştıracağımız kentlere varacağız.
Zor yolculuk olduğunu kabul ediyorum ama ikimizin de manzarasının güzel olduğunu bilmek içimi rahatlatıyor. Umarım hep güzel manzaralar seyrederiz ikimiz de.
Şimdilik hoşça kal.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder